20 Mayıs günü Antalya Akdeniz Üniversitesi Konser salonundaki konseri ve daha sonra sevgili dostumuz Prof. Hakkı Mıricı Bey'ın bizlere vermiş olduğu harika daveti bir önceki yazımda anlatmıştım. Sohbet, sevgi, dostluk dolu bu gecenin ardından uykuya çekildiğimizde ertesi sabah erkenden Antalya -İstanbul uçağına nasıl yetişeçeğimizin heyecanı içindeydik.
Ertesi sabah İstanbul'a dönecek, ve gece Kadıköy Halis Kurtça Kültür Merkezindeki konsere yetişecektik.
Burcu'nun hergün bu yoğun programını gören dostlarımız bu tempoya nasıl yetiştiğini merak edip endişe duyuyorlardı. Hatta bazı sevdiklerimiz bu programı benim hazırladığı düşünerek beni gaddar bir anne olmakla suçluyorladı. Oysa bilmiyorlardı ki bu programları Burcu kendisi hazırlıyordu ve bu yoğun çalışmadan büyük keyif alıp adeta bu tempo ile besleniyordu.
Bu arada Burcu'nun bu hafta sonu programından bir örnek vermek istiyorum.
Bugün 14 Aralık 2014..Dün yani 13 Aralık sabah Orkestra provası, öğleden sonra Kolejdeki öğrencilerinin resitali ve daha sonra Kolejde öprencileri ile ders. Bu sabah yani 14 Aralık kilisede Konser, Öğleden sonra Orkestra provası, Akşam Mobile Senfoni Orkestrası ile konser. Yarın sabah Kolejde öprencileri ile ders vereceği bir yeni hafta başlıyor. Bütün bu aktivitelerin birbirinden uzak yerlerde yapıldığını ve ulaşım olayını da hesaba katarsak herkesin dinlendiği bir hafta sonunda Burcu'nun temposu epey korkutucu gözüküyor.
Şimdi bir zamanlar Burcu'yu çok yorduğumu söyleyerek beni suçlayan dostlarıma sormak istiyorum. Ben şimdi Burcu'dan saatlerce uzakta bir başka kıtadayım. Bu programları ben mi yapıyorum Burcu'ya.Burcu Göker çalışmaktan, çok çalışmaktan keyif alıyor ve bununla besleniyor.Kemanını çok seviyor ve çalarken mutlu oluyor.
Bir de bütün bu aktivitelerden iyi ücretler aldığı dikkate alınırsa keyif katlanıyor. Çünkü Burcu Amerika'da ülkesindeki gibi bedava konser vermiyor.
Sanırım bugünkü yazım Burcu'nun aktivitelerini anlatmaktan çok bir hesap verme, bir hesap sorma durumunda olacak. Belki de şu anda içinde yaşadığım İstanbul'un soğuk, yağmurlu havası, yaklaşan noele rağmen ışıltısız ,kapkara hali, yakın ve uzak çevremdeki insanların mutsuzluğu, yazılı ve sözlü basındaki acı verici haberler beni ve dolayısı ile yazılarımı etkiledi.
Hazır kırıklıklarımı yazarken bir başka konuya daha değineyim. Nasılsa bugün anılara devam edemiyeceğim.
Geçtiğimiz günlerde bir haber duydum televizyonlarda. Suriyeli 16 yaşında bir piyanistin hikayesi idi bu haber. Bursa'ya yerleşen piyaniste gece yarısı Nüfüs İdaresi açtırılarak Türk vatandaşlığı belgesi ve pasaport çıkartılmış ve ertesi sabah yurt dışındaki bir yarışmaya gönderilmesi sağlanmış. Hem bu güzel ve bir o kadar da mucize haberi bizzat ülkemin Cumhurbaşkanı telefonla kendisi vermiş genç piyaniste.
Genç bir yeteneğe gösterilen bu harika duyarlılık ve sahip çıkma olayı beni çok etkiledi. Hele ülkemin en büyük kişisinin bizzat telefonla bu haberi vermesi çok güzel ve sevgi dolu bir olay.Sanata, gençliğe, gösterilen bu duyarlılık inanılmaz.
Ben çok isterdim ataları bu topraklar için savaşmış, canını vermiş. kanı ile bu toprağı yüzyıllarca sulamış, bu ülkenin has evladı olan çocuklarımıza da aynı duyarlılığı gösterelim.
Sadece Burcu için söylemiyorum. Biliyorum ki bu ülkede yüzlerce, binlerce, onbinlerce Burcu var, Ahmet var.Kimi sanatı ile, kimi laboratuarda araştırması ile, kimi ilimi ile kimi bilimi ile. Kimi de elinde silahı ile ülke korumasında.
Ben kendi hesabıma yıllarca ülkesi için çırpınan , onu dünyanın her köşesinde kemanı ile , müziği ile tanıtmaya çalışan Burcu'nun bir haberle bile ödüllendirilmediğini söyleyeceğim. Daha bir yıl olmadı Haziran 2014 de Burcu Şankhay'da Adnan Saygun'u anlatttı, tanıttı ve çaldı Üniversitede. Konser verdi, konferans verdi. Sorarım size basında bir küçük haber okudunuz mu bu konu ile ilgili.
Güneş açmaya başladı.Ben de bu karamsar yazıyı burada keseceğim. Hesap sormaya ara vereceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder