Hürriyet

1 Şubat 2017 Çarşamba

Burcu Göker ve Kemanı adlı kitabımı hazırlıyorum.

Uzun zamandır yazamadım bu bloğuma.Biraz sonra anlatacaklarımı okuyunca neden yazamadığımı anlayacak ve bana hak vereceksiniz.
Bu blog yazılarıma başladığım zaman amacımı yazmıştım. 27 Yıl önce başladığımız ve hep elyordamı ile yolumuzu bulmaya çalıştığımız, kah üzüntüden endişeden ağladığımız,kimi zaman da mutlulukla çoştuğumuz bu zorlu yolda yaşadıklarımı paylaşmak istedim.İstedim ki benden sonra bu yolculuğa çıkanlara bir ışık olsun. Onlar benim kadar karanlıkta, belirsize koşmasın.
Nihayet 2016 yılının son dönemlerinde bu deneyimlerimi bir kitap haline sokacak imkanı bulabildim.
İşte son dönemlerdeki yoğunluğumun sebebi bu proje.
Bu biyografi kitabımdan önce bir öykü kitabımda yolda.
İki kitabın hazırlığı derken blog yazılarımı aksattım.
Sanmayın ki Burcu Göker savaşına ara verdi veya boş verdi. O gene mücadelesine devam ediyor. Mekanlar , kişiler değişiyor ama mücadele devam ediyor.Umarım bir gün onları da yazarım.
Hem Burcu şimdi iki kişi olarak devam ediyor koşusuna. Minik Chirstopher ve annesi Burcu.
Şimdi kitabıma döneyim müsaade ederseniz. Zira havalar açmaya, bahar gelmeye başlıyor. Çiçekler açıp, kuşlar ötmeye başlayınca beni masa başında tutana aşk olsun. İyi si mi ben havalar soğukken kitabı bitireyim.