Benim Bebeğim daha mı zayıflamıştı?

 

Burcu Goker mezuniyet toreninde

---

2007 yilinda Burcu Goker'in Lawrence  Universite'sinden mezuniyet asamasinda kalmistik. Haziran 2007 da ben ve babasi bizi Sikago'ya goturecek T.H.Y ucagina binerken cok heyecanli idik. Zira kizimizin Amerika'daki Universite'den mezuniyet torenine gidiyorduk. Burcu daha once de bircok mezuniyet onurlari yasatmisti bize ama bu sanki biraz daha gorkemli idi. Gunler oncesinden kiyafetler,  hediyeler alarak hazirlanmistik. Torende cuppenin altina giymesi icin Burcu'ya cok sik bir abiye giysi almistim. Bir de mezuniyet konserinde giymesi icin bir tuvalet bavulumda yerini almisti. 11 saatlik Istanbul- Sikago ucak yolculugunu buyuk bir heyecanla tamamladiktan sonra alana indigimizde pek yorgun ve uykusuz gozukmuyorduk. Daha once Burcu'nun Universite'deki Almanca profesoru Hans'i yazilarimda anlatmistim. iste Hans bizi havaalanindan karsilayacak ve 3 saatlik bir araba yolculugu ile Universite'nin oldugu Appleton'a goturecekti. Ne yazikki aksam konseri oldugu icin Burcu bizi karsilayamiyordu. Biz Hans'i tanimiyorduk, o da bizi tanimiyordu. Polisten gecip esyalarimizi alip cikisa dogru yururken bize sevgi ile bakan kizil sacli harika adami gorduk. Iste Hans Terms karsimizdaydi. Sanki yillardir tanisiyor gibi kucaklasip arabaya bindik. 3 Saatlik araba yolculugu suresince bizim yarim ingilizcemizle sohbet etmeye calistik ama inanin gonul dili diger lisanlardan cok onemli. Hic Turkce bilmeyen Hans ile cok az Ingilizce bilen bizler gonul dili ile cok guzel anlasmistik. Appleton'a vardigimizda Hans bizi Burcu'nun daha onceden bizim icin ayirt ettigi otele goturdu. Aksamki konsere kadar dus almak, hazirlanmak icin 3 saatimiz vardi. Esim ve ben 24 saatir uykusuzduk ama heyecandan aklimiza uyku gelmiyordu. Bu gece Burcu Goker icin cok onemli bir gece idi. Harika bir konser onu bekliyordu. Dusumuzu alip , giyinip bizi gelip alacak ve konser salonuna goturecek olan Hans'i beklerken bir yandan da bu ana kadar gormedigimiz Burcu'yu merak ediyorduk. Kizimizi 6 aydan fazladir gormemistik.
Nihayet  Hans ile konserin yapilacagi gorkemli salona geldik. Kapida Eric'in ailesi ile karsilastik. Onlar da tum aile mezuniyet torenleri icin Portage'den gelmislerdi. Eric'in annesi, babasi, kardesleri, anneanne ve dedesi, tum aile giyinmis, suslenmis konser kapisinda bekliyordu. Konser sirasinda yorgunlugumuz yavas yavas ortaya cikmaya baslamisti. Ne kadar yorgun oldugumuzu o gece konseri videoya ceken esimin cekimlerini seyrederken bir kez daha anladim. Video goruntulerinde arada dusmeler oluyordu. Sanirim o anlarda esim yogunluktan uyuyakalmisti. Harika bir konser sonrasi artik vedalasip otele gidecegimizi ve uyuyacagimizi saniyorduk ama daha bitmemisti. Konser sonunda verilen davete katilmamiz gerekiyordu. Dusunun 40 saattir uykusuz , belli yasin ustunde iki kisi ,karsilarinda baska bir dilde konusan  Universite rektorleri, dekanlari ve hocalari. Herkes gelip bizi tebrik ediyor ve bir seyler anlatiyordu. Normal zaman olsa zaten cok iyi anlayamiyacagim bu sozleri yorgunluk, uykusuzluk ve elime tebrik icin tutusturulan bir kadeh sampanya etkisi ile hic anlamiyordum ve sadece gulumsuyordum. Sanirim esim benden de beterdi.
Neyse bize asirlar gibi gelen bu tebrik fasli sona erdi ve bizi otelimize biraktilar.Iste o zaman ancak Burcu'ya sarilma imkanim oldu. Benim kucuk bebegimin zaten zayif olan bedeni son gunlerin yorgunluk ve stresinden daha da zayiflamisti galiba.
Mezuniyet torenleri bir hafta cesitli etkinliklerle devam etti, taki en son diplama torenine kadar, Her sabah kampuste  kahvalti davetleri, aksamlari yemek davetleri derken.Eric'in ailesi ve biz cok guzel bir hafta gecirdik. Haziran ayinin verdigi bahar havasi icinde harika bir hafta. Nihayyet son gune geldik.Toren gunune. Bunu da sonraki yazimda anlatayim