Bir mucize mi oldu nedir?

8 Ağustos günü Pensacola'dan ayrılacağımızı yazmıştım önceki yazımda. Aslında daha fazla kalacaktık ama ev sorunumuz yüzünden erkene çekmek zorunda kaldık dönüşümüzü.Dönüş zamanı yaklaştıkça içimi büyük bir hüzün kaplamaya  başladı.Doğdıuğu andan itibaren her anını yakından takip ettiğim sevgili Christopher'dan uzaklaşmak fikri çok acı geliyordu. Bu acının üstüne Burcu'dan uzak kalmak  hele bize bu kadar ihtiyacı varken çok zor olacaktı. Burada huzurlu, sakin bir yaşam sürüyorduk. Her günümüz çok zevkli geçiyordu. Burcu biz sıkılmayalım diye işinden artan zamanlarda çevre gezileri ile yaşamımızı renklendiriyordu. Pensacola'da gitmediğimiz balık restoranı, kahvaltıcı kalmamıştı bu 2.5 aylık dönemde. Artık dönüşte buradaki restoran ve kahvaltıcıların sıralamasını yapmayı düşünüyordum blogumda.
 Son gün Burcu ile bir kaçamak yaptık. Pensacola Beach'de çok sevdiğimiz Jakops'da şaraplarımızı içip , harika mezeleri yerken içim bir daha buraları görememe duygusu ile kapkaraydı.
 Eşim de çok sevdiği bebekten ayrılma fikri ile çok düşünceliydi. Gene problemlere, sorunlara dalacaktık dönüşte bu sakinliği bırakıp.
 Son gece rüyamda gitmediğimiz daha doğrusu gidemediğimiz gördüm. Sabah uyandığımda çok etkisi altında kaldığımı fark ettim bu rüyanın. Hiç bir ihtimal yoktu kalmamız için.Bavullar kapanmış ve herşey hazırdı. Sadece havaalanına gitmek kalmıştı.
 Burcu sabah doktor randevusune gitti. Dönüşte bizi alıp havaalanına götürecekti. Bu sırada Türkiye'deki büyük kızmdan bir mesaj aldım. Bizi Pensacoladan Atlanntaya ulaştıracak olan Delta airlineste bir sorun olduğunu ve uçakların çalışmadığını yazıyordu mesajında. Ben bu mesajı Burcu'ya ilettim ve bir kaç saat sonra çıkacağınız yoğun yolculuk için enerji toplamak amacı ile salondaki koltuğa uzandım. Canım hiç bu yolculuğa çıkmak istemiyordu. Bir mucize olsa da gitmesek diye düşünürken uykuya dalmışım.
  Uykumdan bir telefon sesi ile uyandım. Telefondaki Burcuydu.Bana gönderdiği mesajları  okuyup okumadığımı soruyordu. Uyuduğum için mesajlardan haberim olmamıştı. Burcu havaalanına gittiğini ve Deltanın bilgisayar sistemindeki bir arıza sebebiyle  uçaklarının çalışmadığını anlatıyordu heyecanlı bir sesle.
 O saniyeden sonra bir maraton başladı bizde. İzmirdeki büyük kızım, eşi, biz ve Havaalanındaki Burcu arasında. Yarım saat sonra Atlantadan Türkiyeye kalkacak akşam uçağının bileti ilerki tarihlere ertelenmiş ve biz kalıyorduk. Kapalı bavullar açıldı tekrar giysiler çıkartıldı içinden. Tekrar havaalanına gidildi ve büyük bir uğraş sonucu iptal edilen biletin parası iade alındı.
 Akşam damadımız geldiğinde bizi evde görünce çok sevindi ve o güzel gülümsemesi ile iyi ki kaldınız dedi.
 Hakikaten bir mucize gerçekleşmiş ve biz torunumuzdan ayrılmamıştık. Evet bir süre sonra gene ayrılık rüzgarları esecek buralarda ama şimdi o anları kafamızdan çıkardık.
 Mutlu mutlu küçük yavrumuzla vakit geçirmeye başladık tekrar. Sanırım o da anladı kalacağımızı sabah harika gülümsemesi le teşekkür eder gibiydi bana. İyi ki kaldınız  anneanne , dede der gibiydi.