Gece abla saat 12 den 4 ekadar bebeğin bakım görevini yükleniyordu. Anne sadece bebeğe süt vermek için uyandırılıyordu. Abla İzmir'de avukat olduğu için yazıhanesindeki işleri yürütmek amaçlı böyle bir düzen kurmuştu. Ülkeler arasında 8 saat fark olduğu ve Amerikada gece saat 12 olduğunda Türkiyede sabah 8 olduğu düşünülürse yazıhanedeki işlere bilgisayar vasıtasıyle destek olmak için en uygun saatlerdi seçtiği zaman dilimi.Ablanın bir yanda açık bilgisayarı, notları, defterleri, diğer yanda bizim küçük adam.
Gece yarısı 4 e kadar işini tamamlayıp yatmaya hazırlanan abl,adan görevi o saate kadar uykusunu biraz almış olan dede devralıyordu.Sabah 6 gbi ben kalkıp dededen bakım görevini yükleniyordum. Sabah bir yanda bizim küçük Adam salıncağında uyurken ben de bir yanda yazılarımı yazıyordum.
Gündüzleri ev işlerini de bölüşmüştük.Kısacası ablanın eşi yani büyük damadım ve okulu tatil olan büyük torunum gelene kadar bu düzen böyle geçti gitti. Ondan sonra abla eşi ve çocukları ile biraz gezip tatil yapmaya başladı. Ne de olsa onun çocuklarının da tatile ihtiyacı vardı.
Bütün bu hercümerç içinde çok güzel olaylar da oluyordu. Burcu'nun okuldan öğrencileri ve aileleri bizi ziyarete geliyordu ara ara. Bir gün gene bir öğrencisi annesi ile geldi.6 yaşındaki bu küçük Hanım kemanını da yanında getirmişti. Dörtte bir kemanı görünce kızın elinde aklıma Burcu'nun ilk başladığı yıllar geldi.Zaman ne çabuk geçmişti. Bir zamanlar dörte bir keman çalan benim küçük kızım şimdi anne olmuş ve bebeğini emziriyordu.Küçük öğrenci kemanı ile bize küçük bir de dinleti yaptı. Ondan gören bizim küçük İdil durur mu. Hemen kemanı eline alıp teyzesinden derslere başladı.
Bu arada Burcu devamlı bebeğini emziriyor,bunu da belirtmeden geçmeyeyim.
Anne sütünün en faydalı besin olduğuna inanan kızım bebeğini durmadan emziriyor ve bebek Christopher da süratle büyüyor bu beslenme karşısında.
Günler bu minvalde geçedursun birden bugün bebeğimizin 1 aylık olduğunu fark ettik. Artık gözleri ile bizi takip ediyor ve çaktırmadan gülümsüyor bile. Tabii bize gülümsemiyor ama biz karşısına geçip' aa bak gülüyor' diye tezahürat yapıyoruz.
Bugün benim doğum günüm, Tam 70 yaşına basıyorum.Benim 70 yaşıma , minik bebeğin 1 ayına basışını kutlamak için öğlen bir balık restoranına gittik ailece.Nedense bebeğimiz gezmeyi, restoran ve kafeleri çok seviyor. Geçtiğimiz hafta 3 gün üst üste gezmeye gittik. Hiç sesi çıkmadı arabada hep uyudu.
Bugün de restoranda uyudu ve bize rahat rahat yemek yeme fırsatı verdi.Sanırım çok saygılı bir çocuk olacak.
Biraz evvel eve geldik ve ben gerek sıcaktan gerek yediğim harika karides ve ıstakozların etkisinden uyuya kaldım odamda. İki saatlik bir uykudan sonra uyandığımda küçük adamın anne ve babası tarafından banyo yaptırıldığını ve şu anda beslendiğini duydum eşimden. Annesi artık sağlığına kavuştu sayılır. Araba kullanıyor, bebeği ile daha fazla ilgileniyor.Kısacası normal yaşamına dönüyor yavaş yavaş. Hatta önümüzdeki hafta öğretmenlik görevine de başlayacak artık.
Onu böyle eski sağlığına kavuşmuş görünce çok mutlu oluyorum.
Gene söyleyeceğim. Bir insanı kendi hastalığından daha fazla üzen şey evladının sağlık sorunları.
Hepimize sağlıklı çocuklar ....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder